Kanverengi tonlarında mıydı biriktirdiğim acılar?bir yudum maviye susamışken ruhumun üstüne karanlığı örttüm.dünyanın bir köşesine sıkışıp kaldım küçücük bir toz zerreciği gibi.aslım havada uçuşan beyaz bir tüyken.tümcelerim ağız boşluğumdan mideme kaçıyor ne zaman dudaklarımı aralasam.ve bu sancı çok yakıyor midemi.anlatmam lazım yanımda kal diye.ve de korkmadan sarılmam sana.uzun zaman oldu hayattan bir hediye almayalı.elimde bir paket var şimdi açmaya korktuğum.içinde ne var henüz bilmiyorum merak da ediyorum çok.dışı parlak kırmızı beyaz kurdeleli paket.belki bir okyanus,belki kelebekler belki de karanlık soğuk bir mağara var içinde.kim bilir?kalpten çözmek gerek şifreleri.incitmeden incinmeden.bu kutsanma sürecinde en naif hislerimden bile ezici korkularla yüzleşmek gerek.kurşun geçirmez sanılan zırhımın daha da delik deşik olma ihtimalini göz önünde bulundurarak “gel” dedim sana… 7.nisan.2007